Bouke Rocks Elvis, Uden 29 april - door Jola van Bruchem

‘Het heeft een tijdje geduurd maar we gaan er vanavond een hele mooie show van maken’, aldus Bouke.
En dat hebben ze dubbel en dwars waargemaakt.

De avond werd afgetrapt met That’s Alright met dit keer Bouke niet in het wit, maar in een stijlvol donker pak!
Tal van mooie klassiekers kwamen weer voorbij.
Walk A Mile In My Shoes en In The Ghetto, waar het allemaal (alweer meer dan 2 jaar geleden) mee begon EN The Impossible Dream.
Een nummer waarvan hij aangeeft dat dat heel veel voor hen betekent.
‘Wat we nu allemaal meemaken is echt ongelooflijk. 2 weken geleden mochten we nog in een vol, uitverkocht Ziggo Dome staan. Het is een droom die bijna onmogelijk was maar toch is uitgekomen!’

Er komen op zo’n avond zoveel mooie songs voorbij, dat hij weleens vergeet welk nummer hij moet gaan zingen.
Gelukkig heeft hij Björn, alias Johnny Glitter, als zijn onmisbare sidekick die, zoals hij zelf zegt, steeds alles moet voorzeggen.

Nog zo’n mooi pareltje is My Boy!
En Bouke zou Bouke niet zijn als hij niet even een grapje tussendoor maakt en zegt; ‘Deze ga ik nu voor jullie zingen! Voor wie anders haha!’

Na heerlijke nummers als Kentucky Rain, A Little Less Conversation, Heartbreak Hotel, Way Down (de hele lage Barry White stem is van onze eigen Walter!) en lekkere stevige Rock&Roll had Bouke het enorm warm en gaf aan te zweten als een otter waarna hij nog lekker even zijn neus snoot in een handdoek.
‘Iemand nog een handdoekje?’

Na de muzikale eerste helft werd deze afgesloten met een van de lievelingsnummers van Bouke What Now My Love uit de show ‘Aloha From Hawaï’ ‘Die kent iedereen wel toch? Of toch niet?’

En natuurlijk kan hij het niet laten om nog even een droge opmerking te maken:
‘We komen daarna terug…
Kijken hoeveel mensen er dan nog zitten?’

Na de pauze werd er gelijk weer doorgepakt met Blue Suède Shoes
en Separate Ways.
Een lied wat Elvis opnam nadat hij ging scheiden van zijn vrouw Priscilla Presley.

Ook Michel was weer van de partij en werd geplaagd door Bouke die hem aankondigde als Mister Chippendale.
Onder de muziek van You Can Leave Your Hat On werd door Michel de kruk klaargezet en de gitaar van Bouke ingeplugd.(dat is ook het enige wat hij doet volgens Bouke).
Vervolgens vertelde Bouke dat Michel in zijn vorige leven een danser was, vandaar dat hij hem ook aankondig als Chippendale.
‘En voor de vrouwen, hij is nog vrijgezel!’

Voor velen is het verhaal over het ontstaan van het wereldberoemde lied Fire bekend.
De jongen die over het hek klom bij Graceland maar er weer werd uitgezet zonder dat hij Elvis zijn liedje had kunnen laten horen.
Als Bouke het verhaal vertelt over deze beroemde artiest, een legende, roept iemand in de zaal de naam van die jongen waarop Bouke quasi geïrriteerd antwoord met ‘wie verraadde het nou?’ en vervolgens zegt: ‘Zijn naam was Koos Alberts! Nee hoor, het was Bruce Springsteen.’

Een van de liedjes waarvan Bouke vindt dat Elvis die had op kunnen nemen en die hij gaat spelen is van Queen, Crazy Little Thing called Love.
Ook een heerlijk nummer!

Inmiddels waren de heupen al lekker losgegooid en kwam er volgens Bouke zoveel energie vanuit het publiek dat de zaal vol hing met dampen. ‘Moet je die damp zien! Dat is allemaal energie hè!’
Ja, hij was weer heerlijk op dreef met z’n plagerijtjes en gevatte opmerkingen.
Dat is ook altijd zo leuk aan de shows.
De humor en interactie met het publiek is altijd geweldig en zo ook weer vanavond:

‘Het volgende liedje zullen jullie allemaal kennen en misschien ook wel niet. Jammer dan’

‘De man met de witte tanden is Walter’

‘Pak iedereen even lekker vast maar wel de goede! Niet de verkeerde anders heb je thuis wat uit te leggen!’

‘Applaus voor jezelf’, dank je wel en tegen de band ‘dit klinkt helemaal nergens naar, wat een zielig applausje’. ´Ja toch ! Nou ja, als je Walter meetelt niet, die klappert al met zijn tanden’.
Hilariteit alom maar gelukkig kan Walter het hebben!

Zo kwamen we helaas alweer richting het einde van de avond.

Het wordt bijna (of is het al) een traditie om als een van de laatste nummers Suspicious Minds te zingen.
Vooral het moment waarop Bouke zijn jasje uitdoet kan op veel bijval rekenen vanuit het publiek.
Onder luid gejuich vloog zijn jasje over het podium en schudde hij zijn ‘schouders’ maar weer eens even los.
En dan ook zo lekker zeggen dat hij het er warm van krijgt en vervolgens aan een mevrouw in het publiek vraagt of zij het ook zo warm heeft en waar dat dan door komt! Haha ja van de muziek!

Een mooie afsluiting van de avond was het prachtige My Way.
Een nummer wat altijd met veel enthousiasme wordt meegezongen en waar Bouke altijd net iets hoger gaat.
Het publiek kon er geen genoeg van krijgen en bleven BOUKE, BOUKE roepen.

Bouke benadrukte nog maar eens dat zij dankzij het publiek dit allemaal mogen en kunnen doen en gaf daarbij gelijk al een (niet geheel onverwacht) primeurtje weg.
Volgend jaar staan ze weer in de Ziggo Dome.
Alleen de datum is nog niet bekend. 
´Maar er zijn nog volop kaartjes te krijgen’ aldus Bouke (lol).