Bouke Rocks Elvis, Veghel 9 mei - door Jola van Bruchem

De zaal in theater De Blauwe Kei is echt een hele fijne zaal waar elke rij stoelen weer hoger ligt dan de vorige rij zodat je ook echt alles goed kunt zien, zeker als je niet zo groot bent.
Nadat de lichten zijn gedoofd en de gordijnen opengaan stopt het geroezemoes in de zaal totdat Bouke onder luid applaus het podium op komt en even rond kijkt om alles goed in zich op te nemen.
Bouke zat er gelijk lekker in en je voelde aan alles dat het een mooie avond ging worden! En dat werd het ook!
Het was weer een show vol met energie en humor en variërend van prachtige ballads tot swingende rock&roll en alles daar tussen in.
Gelukkig was zijn verkoudheid een stuk minder dan de afgelopen week. Vanavond dus geen ‘wie wil mijn handdoek’?

Bouke nam vanavond ook uitgebreid de tijd om de bandleden eens te laten shinen door hen ieder hun eigen ‘Moment of Fame’ te geven.
Een dik applaus was er voor drummer Michael ‘The Animal’ van Werven en bassist Björn ‘Johnny Glitter’ Groenen, zoals Bouke hen zo mooi noemt. Zouden er nog meer bandleden met mooie bijnamen zijn?
Misschien wel Bouke ‘The Beast’ Scholten? 🤭
Want een podiumbeest dat is hij zeker!

Ook het altijd ontroerende ‘My Boy’ kwam weer voorbij voor alle vaders met zonen in de zaal.
Toen Bouke vroeg of er vaders met zonen in de zaal waren bleken dat er best veel te zijn.
Eén vader zelfs met twee zonen.
Ik heb ook twee zonen antwoordde Bouke trots.
Dit blijft zo’n prachtig nummer en zo intens gezongen dat je er kippenvel van krijgt.

Na wat lekkere rock&roll waarbij Bouke zich helemaal uitleefde op het podium moest hij toch echt even bijkomen!
Of zoals hij zelf zegt ‘dit doe ik iedere ochtend thuis als ochtendgymnastiek’.

Er was vanavond ook een jarige in de zaal!
Chloe, die een hele grote fan is van Bouke, had hen voor de show getrakteerd op taart!
Hoe lief is dat. Zelf jarig zijn en dan ons trakteren, zei Bouke.
En natuurlijk moest er ‘Lang zal ze leven’ gezongen worden waarna ze van Bouke nog een dikke kus kreeg!

Aan het eind van de show had ze nog een speciaal momentje toen ze een stukje mocht meezingen met ‘Suspicious Minds’!
Gefeliciteerd Chloe!

Voor we het wisten waren we alweer toegekomen aan het laatste liedje voor de pauze.
Na een applausje voor onszelf (het grootste applaus tot nu toe volgens Bouke haha) kreeg ook de band nog een warm applaus van het publiek.

Genoten heb ik ook van de mensen die naast mij zaten en voor de eerste keer bij een show van Bouke waren.
Zo vroegen ze zich af of hij na de pauze een ander pak aan zou hebben want hij was helemaal nat van het zweet.
Die blouse kun je uitwringen!

En toen de tweede helft begon en Bouke opkwam hoorde ik:
Zie je wel… ander pak!
Haha heerlijk toch!

Zoals altijd vindt Bouke het heerlijk om mensen te plagen en zo ook Michel als hij zijn kruk en gitaar komt brengen.
Met een grijns op zijn gezicht vertelt hij dat Michel vroeger lid was van de Chippendales maar nu alleen nog maar dit doet!
Michel zwaait daarom nog maar een keertje extra naar het publiek.
En ook voor Michel heeft hij een mooie bijnaam namelijk ‘Fikkie’. Waarom? Dat weet hij eigenlijk zelf ook niet.

Bouke met zijn gitaar is altijd een feestje!
Van een ingetogen ballad als ‘Are You Lonesome Tonight’ tot ‘Little Sister’ en ‘’Fire’.
Het verhaal van de jongen die over de hekken van Graceland klom om zijn zelfgeschreven liedje aan Elvis te geven.
En Bouke komt dan zo heerlijk droog uit de hoek als hij vertelt dat die jongen het had opgenomen op een cassettebandje en als hij zo rond kijkt, iedereen hier wel weet wat een cassettebandje is!?
En dat hij bij de deur van Graceland stond en moest kloppen want de bel deed het niet.
Ja, aan fantasie geen gebrek bij Bouke.
Het publiek kon het ook zeker waarderen.
Overigens, die jongen was Bruce Springsteen en zijn ‘Fire’ werd later een wereldhit!
Genieten was het ook van ‘Bridge over troubled water’, dat vind ik zo mooi, en ‘Hurt’ wat hij altijd zo weergaloos zingt met zijn machtige stem.

Hilariteit ook toen een mevrouw langs de voorste rij en het podium liep en Bouke vroeg ‘Moet u naar het toilet mevrouw?’ En haar daarna uitzwaaide en zei ‘Tot zo’.
Het lijkt wel een camping hè, daar lopen ze ook altijd met een wc-rol onder hun shirt en als ze heel nodig moeten, doen ze dit (ik kan niet beschrijven wat hij deed maar laat je fantasie gaan) waarna hij zong ‘Die zien we nooit meer terug!’

Als geen ander weet Bouke de hele zaal op zijn kop te zetten.
‘Suspicious Minds’ staat garant voor een explosie aan energie waarbij de hele zaal uit zijn dak gaat onder aanmoediging van Bouke.
Als ik tot drie tel gaat alles de lucht in!
Handen, voeten, rollators maakt niet uit.
We toveren deze zaal om tot de Tempel of Rock&Roll.
Het publiek vind het prachtig en geeft dan ook alles!

Zo was het een avond waar weer veel werd gelachen maar ook met een serieuze kant.
Bouke sprak vanuit zijn hart toen hij vertelde hoe dankbaar hij en de band zijn met het publiek dat iedere keer weer naar de shows komt waardoor zij kunnen doen wat zij zo leuk vinden.
En dat niet alleen wij van hun genieten maar zij ook van ons.

EN dankzij de mooie muziek van Elvis Presley die helaas veel te jong is gestorven.
In 1977. Slechts 42 jaar oud!
Nu besef je pas hoe jong dat is!
´Ook al was hij op het laatst te zwaar en ziek, zijn stem bleef altijd groots en goed. Daar krijg ik kippenvel van´, aldus Bouke.
Prachtig gezegd! Zo oprecht!
Ik kreeg er een brok van in mijn keel en met mij meerdere mensen.

Hoe mooi om daarna met het indrukwekkende ‘My Way’ iedereen in het hart te raken. Het lange applaus erna was dan ook meer dan dik verdiend!
Het was een mooie avond. ❤️