Impulsief, dat ben ik.
Rondje 19 is hier een heel duidelijk bewijs van.
Super impulsief nam ik een kaartje van iemand over, koopje weer - love it!
Op naar Utrecht, voor de 2e keer deze week (Cyrano afgelopen donderdag).
Soms heb je gewoon jouw Happy Place even nodig..
Maar eerst dit:
Afgelopen vrijdag werd namelijk aangekondigd dat Marlon de rol van Lautrec officieel overneemt (stiekem had ik al wishful thinking).
Hier word ik oprecht erg gelukkig van, want ik vind Marlon ronduit fan-tas-tisch in deze rol. Vocaal geweld en heerlijk spel!
Dit rondje betekende niet zijn eerste optreden als ´vaste´ Bohemian, want hij is een weekendje vrij, maar hey..
Ik mocht Owen voor het eerst bewonderen als Lautrec..
Na binnenkomst in het inmiddels zeer vertrouwde Beatrix Theater, huppelde ik natuurlijk meteen naar het castboard.
Éxtra gelukkig werd ik toen ik de naam Tjindjara zag schitteren naast ´Satine´.
Mijn favoriete Satine, samen met Martijn als Christian; ik heb onwijs veel liefde voor dit koppel.
Ik ga het nog een keer herhalen, want het vraagteken wordt elke show dat ik haar zie spetteren, groter; waarom heeft zij de hoofdrol niet gepakt?! Nondeju!
De geluksstofjes maakten me een soort van baldadig en ik besloot te proberen om mijn rij 22 te upgraden naar een beter plekje.
Als Martijn & Tjindjara samen spelen, wil ik dit GOED kunnen zien.
Gelukt!
Ik mocht genieten van het spektakel vanaf rij 10, een heel mooi plekje.
Er waren overigens nog veel stoelen vrij vanmiddag; het zomerse weer en de vakantie in aantocht zullen hier wel mee te maken hebben, denk ik.
Nog niet eerder meegemaakt trouwens, normaliter is de zaal echt compleet gevuld.
Tijdens de 1e akte een paar stoelen opschuiven (terwijl er toch niemand zat), mocht dan weer niet (dit werd wel toegestaan na de pauze).
Moulin Rouge is ALTIJD fantastisch, maar soms zijn er van die ware kippenvel-momentjes die eruit springen.
Martijn & Tjindjara, dat is pure chemie.
Jes, ik val wéér in de herhaling.
Het plezier dat zij uitstralen, de vibe die er vanaf springt, die VOEL je.
De Elephant Love Medley was werkelijk wondermooi, ik kreeg er gewoon kriebeltjes van. STRALEND.
Hoe Tjindjara Firework brengt - dat iemand maakt dat je emoties kunt voelen bij een liedje dat je normaal niet zoveel doet.. KNAP!
Ook bij het publiek was te merken dat Tjindjara lovend ontvangen wordt:
-Op de wc hoorde ik iemand zeggen: ¨Dat meisje kan écht goed zingen, prachtig!¨
-De vrouw naast me sprak de woorden: ¨Deze Satine is heel goed! Zij kan zingen hoor!¨
Nou en of! En niet alleen zingen.
Mijn ode aan Tjindjara is nog niet afgerond: bepaalde foefjes die ze heeft, zoals een ¨hm¨ of het typische kreetje dat ze eruit gooit voor haar grote uithaal bij Diamonds, ik hou ervan!
Ze weet PRECIES wie Satine is, want hey; ze is het!
Stage Entertainment mag meelezen hoor! ;)
Dan nu, een ode aan Owen!
(Martijn de jouwe is onderweg - even wachten nog)
Heerlijk om Owen eens te zien in de rol van Lautrec.
Ik had ´m al mogen bewonderen als Christian (wat hij steengoed doet).
Aangenaam verrast ben ik, jes!
Owen heeft een heel fijne stem, waar hij duidelijk mee spreekt en zingt; vocaal zó sterk.
Qua spel is hij weer een heel andere Lautrec dan Giovanni en Marlon.
Ik vind Owen heel kalm en deze rol past hem.
Jasje Christian aan, jasje Christian uit, jasje Lautrec aan, jasje Lautrec uit.
Deze man is veelzijdig.
Ik zou hem ook zo kunnen zien in een voorstelling als Cyrano.
Kiezen tussen Marlon en Owen, ik zie het je denken, maar dat ga ik lekker niet doen!
Save the best for last, Martijn!
Toen ik tegen mijn buurvrouw zei: ¨Dit is 1 van de beste dingen van Martijn¨ reageerde ze scherp: ¨El Tango de Roxanne?¨
JUIST!
Ik doe nog steeds staande ovaties in mijn hoofd + een groot applaus dat net niet klaar is vóórdat Nino begint te praten.
Stage Entertainment mag meelezen hoor: IK WIL DAT OP OFFICIELE AUDIO! Het liefst een LP. Doe maar! Graag!
Martijn, wat hij staat te doen de hele show is buitenaards toch?
Ik blijf me verbazen over de energie, alles wat ie eruit gooit vocaal en qua spel, hoe hij de show draagt; wonderdrankjes?
De passie en liefde die hij uitstraalt, de kleine dingetjes met Tjindjara, het grote plezier. Onevenaarbare charme.
Telkens weer een genot om naar te kijken en luisteren.
De reprise van Come What May raakt me ALTIJD.
Over elke song, elke scene, elk moment van Martijn/Christian, zou ik wat moois kunnen schrijven..
..En hij is heel lief!
Een cheeta-geluksmomentje, IK HEB ´M!
Ik kijk uit naar volgende week; De kop van de kat... tralalala!
Reactie plaatsen
Reacties