Moulin Rouge, Musical - deel 17

Martijn = Christian, Tjindjara = Satine, Marlon = Lautrec. 
Zie je mijn vreugdedansje al in gedachten?
Genieten. Puur genieten!

Ik heb het al eerder geschreven, na mijn 10e show; Martijn & Tjindjara; dát is chemie. 
Zij doen écht iets met elkaar, waardoor die hele show naar een nóg hoger level getild wordt - en het is al zo enorm HOOG!
Het zijn ook de kleine momentjes en de speelsigheid die ze samen hebben; ik vind het een genot om naar te kijken én luisteren.

Wat Tjindjara als Satine doet is nét dat beetje extra.
De heerlijke maniertjes die ze heeft, de stoere vibe en hoe ze het voor elkaar krijgt dat ik Firework wél een leuk liedje vind (hihi).
Het spel van Martijn en Tjindjara smelt zo vloeiend in elkaar; mag ik dit koppel alsjeblieft nog heel vaak zien?!

Het vraagteken boven mijn hoofd, over het waarom Tjindjara de hoofdrol niet heeft gepakt, wordt telkens maar groter en groter.

Een momentje dat er voor mij ook uitsprong, was het korte stukje duo-zang tussen Tjindjara en Marlon, samen op de diamant (Shut Up/Raise Your Glass). Dát stukje is met recht zo´n stukje dat valt onder dat beetje extra.

Marlon, POWERHOUSE hij. 
Ik vind hem dus écht fantastisch in de rol van Lautrec; spel en vocaal allebei TOP! 
Jes, ik begin wel mijn eigen castlijst te vormen na al die keren.
En nee, dat zegt niets over het talent van de andere spelers - want sta je in deze musical, dan ben je rete-goed!

1 van de dingetjes die nog op mijn lijstje staat te schitteren; Marlon als Zidler.
Maar doe me eerst maar eens een keer EIN-DE-LIJK Brecht als Duke.
Het is allemaal zo verwarrend en de cast schommelt; ik houd mijn fingers crossed voor de volgende.

Met alle liefde ga ik door in de flow van vandaag.. 

De flow van; het universum heeft er zin in me iets te brengen (doe maar Brecht als Duke!).
Impulsief nam ik vanochtend tickets over van een Postcode Loterij winnaar.
Nietsvermoedend ging ik zitten op mijn stoel.
Daar stond ze, een vrouw van de Postcode Loterij met een grote kaart in haar handen.
Voor mij.
Stoelnummer 30, op rij 1 van het balkon; uitgeloot voor een Backstage Tour na de show.
Rah rah, ah ah ahh
Rah muh, Rah muh muh
GaGa, ohh lala

Geloof me, het eerste kwartier van Moulin Rouge heb ik vooral zitten stuiteren door de vrijgekomen geluksstofjes van deze BIG SURPRISE.
Precies genoeg tijd om te landen vóórdat Christian kennismaakt met Lautrec en Santiago.
1500 stoelen in het Beatrix Theater en de mijne was er 1 uit 6 die werd uitgeloot.
Alsof het zo hoort te zijn.
Show 17, zoveel liefde voor Moulin Rouge, dan mag het ook wel, vind ik.

Ik denk dat mama nog wel een keertje mee wil.
Groot plezier heeft ze beleefd aan de show, Backstage Tour én het ontmoeten van Martijn & Marlon. Hartstikke leuk!
Al of niet in dialect bleef ze doorkletsen over hoe goed de show in elkaar zit, dat er keihard gewerkt wordt aan dit spektakel en wat er allemaal bij komt kijken.. 

..Dat is enorm veel!
Wist ik al, maar door het te zien vanaf de andere kant, wordt het besef nóg groter.
Onwijs veel mensen werken aan deze productie, keer op keer.
Er gebeurt zoveel meer dan wat er voor het publiek te zien is.

Door een enthousiaste meneer werden wij, samen met nog een tiental andere bezoekers (5x2 mensen) backstage rondgeleid, nadat iedereen tijdens het slotapplaus door verschillende medewerkers uit de zaal was geplukt.
Een kijkje in de keuken van Moulin Rouge; dat smaakt heel goed!
Het enige dat ik kan/mag delen is een plaatje geklikt vanaf het podium de zaal in.

Op de 1 of andere manier komt altijd uit dat ik de show al (veel) vaker gezien heb.
Ik kon namelijk best het één en ander reageren op wat die meneer vertelde (doordat ik al zoveel gezien heb; alle Christians, alle Satine´s, etc).
´De show gaat in ieder geval door tot het einde van het jaar.´
´Waarom zou je ook stoppen als iets zo geweldig draait?´ was mijn antwoord.
En daarop kreeg ik een welverdiende; ´Ja, de 18e moet nog komen he?´
Eh.. die staat dus al gepland, hihi.

Door de Backstage Tour ontstond er wel lichtelijk paniek dat ik het geluksmomentje met Martijn zou missen.
Stiekem stond ik een beetje te trappelen tijdens de tour - gniffel.
Het GELUK was ook hier weer met mij. 
Martijn beschikt niet alleen over een waanzinnig talent en een grandioze stem, maar ook over een briljante timing.
Gelukje op gelukje, op gelukje.

Zó fijn die geluksmomentjes. <3 Daar heb ik onwijs veel liefde voor. 
Martijn is zo´n persoon waar ik oprecht gelukkig van word. 
Op-Rode-Moulin-Rouge-Wolkjes-Naar-Huis.
Wat een gelukzaligheid he?
Deze man draagt de show, geeft 100% Christian en strooit daarna nog eens Martijn-sterrenstofjes mijn kant op (lees; maakt mij blij gewoon door wie hij is). 
Ik had ooit een liedje met een BSO-kind; ´Stijn, oh wat is het fijn om met jou op de BSO te zijn.´
Martijn, Moulin Rouge en zijn.
Nee, ik zal niet gaan zingen.
Dát kunstje laat ik heel graag aan Martijn over.
Nondeju; El Tango hey! Man, ik kan zo die zaal uit vliegen met de vleugeltjes die ik daar van krijg (geen Absinth voor nodig). 

En als ie dan, na veel gezelligheid, vertrokken is, komt Marlon enthousiast aan huppelen. Ook al zo´n leukerd!
Ik denk dat we de alleen-zwaaien-momentjes voorgoed uit kunnen zwaaien, want het zijn inmiddels echt wel meer-dan-alleen-zwaaien-momentjes.

Zonnebril op je hoofd en nooduitgang vrijlaten a.u.b.

Op die rode wolkjes naar huis, met een superdik, gesigneerd programmaboek onder de arm. 

Geluk. Simpelweg geluk.