Vandaag ben ik vrij én alleen thuis. Dat wil zeggen, alleen thuis met Owen.
De afgelopen weken waren héél turbulent.
Met Owen zijn we al weken aan de medicatie, elke ochtend gaat de wekker rond half 7 (ben altijd wakker vóórdat ie uberhaupt af kan gaan).
Vorige week woensdag was de check-up na 6 weken medicatie.
Owen werd door dokter Tim op alles gecontroleerd, kreeg weer een roesje (want het lukt gewoon oprecht niet) en een bloedonderzoek.
Dokter Tim voorspelde dat het eerste gedeelte van de resultaten diezelfde week binnen zou zijn en de week erop nog wat zou volgen dat opgestuurd moest worden.
Het feit dat Owen af en toe een klein beetje agressief is en een paar weken wat jeuk had, wordt ook toegewijd aan de medicatie - bijwerkingen.
Op dit moment lijken deze bijwerkingen trouwens compleet verdwenen.
Gelukkig kreeg ik vorige week zaterdag een verlossend telefoontje; ´Alle bloedwaarden zijn goed! Owen zit zelfs op waarden die je wil zien na 12 weken medicatie!´
Dit betekent trouwens niet dat de FIP nu al weg is, maar het medicijn slaat zó goed aan en, ik wist het natuurlijk, Owen is supersterk.
Zéér welkom nieuws dus!
Tussendoor kwam het nieuws dat Bouke opgenomen was in het ziekenhuis.
Hij is sinds deze week- na 3 weken ziekenhuis- ein-de-lijk, weer thuis, maar heeft net als Owen, nog een lange weg te gaan.
Wat heeft dit dan met Owen te maken?
Nou, je kunt je voorstellen als 2 onwijs belangrijke individuen in je leven op hetzelfde moment worstelen met hun gezondheid en het zó zorgelijk is, dat dit ook van invloed is op jezelf. Bovendien is Owen enorm fan van Bouke.
Zij zijn allebei van grote betekenis in mijn leven. Al heel, heel lang.
Met nog een fulltime baan met honderden kinderen en veel prikkels, heb je soms even behoefte aan rust.
Vandaag dus, maar dan wel samen met Owen!
Het plan was om naar de bioscoop te gaan, want daar voel ik me altijd geweldig en kan ik alles helemaal loslaten.
Owen is het hier echter niet mee eens.
Hij vindt het ook wel eens fijn om lekker met z´n tweeën te zijn (mijn vriend is naar kantoor).
En daarom liggen we nu samen op de bank, met een theetje en Netflix.
Dit verhaaltje schrijven draagt zeker bij aan wat rust en uiten.
Met Owen (en Bouke) komt alles goed, daar ben ik van overtuigd en heb dat meteen geroepen. Alle vertrouwen.
Wishing them well, a hundred times a day, in my heart..
Reactie plaatsen
Reacties
Geweldig nieuws. Kunnen we wel gebruiken. Twee kanjers in jouw leven gaat het gelukkig weer goed. Liefs Ria